Alle docenten vullen een formulier in met daarop afgebeeld een weegschaal. Links op de weegschaal geven zij aan wat nog niet lukt, rechts wat al wel. Als input gebruiken ze aantekeningen uit eerdere workshops met voornemens, energiegevers en energievreters. Sommige punten worden in het midden genoteerd ‘want het lukt soms al wel, maar nog niet altijd’. Als iedereen klaar is, bespreken de docenten hun ‘weegschaal’.
Rondje op ‘de weegschaal’
Een docent geeft aan: “Het lukt mij beter om mijn taken in te plannen en prioriteiten te stellen”, een ander zegt: “Ik sport nu elke dag 20 minuten en neem vaker pauze”. Weer een andere docent zegt vaker nee of sorry, of daar ben ik nog niet aan toegekomen. ”Ik luister beter naar mezelf en laat het ‘moeten’ vaker los”. De laatste docent vertelt dat ze nu meestal muziek draait in de klas. ”Dat geeft een heel ander sfeertje”. Ze voegt toe “wat is het een feestje om te horen dat er bij iedereen wel íets gelukt is!”
Feestje met cadeautje
De positieve energie van wat er allemaal al gelukt is, werkt aanstekelijk. Waar de groep de eerste keer de neiging had om elkaar de put in te praten, vertellen ze elkaar nu trots over hoe het ze gelukt is om van een voornemen een gewoonte te maken. En zit de werkdruk hen nu nog steeds hoog? Eén van hen vertelt: “Natuurlijk lukt nog niet alles, ik moet er nog wel aan blijven werken, maar de werkdruk grijpt me niet meer naar de keel, en eerder voelde ik dat wel heel vaak”. Doordat deze groep docenten zo bewust met hun werk en keuzes in het werk omgaat, zullen er de komende tijd vast nog meer positieve ontwikkelingen zijn.
Het rondje van de weegschaal was eigenlijk al een cadeautje., tot slot van de workshop geven de docenten elkaar nóg een cadeautje: een bedankje of compliment. Iedereen schrijft of tekent iets persoonlijks op een mooie kaart. Voor zichzelf trekt iedereen nog een wijze spreuk uit een hoge hoed die hen de komende tijd kan steunen.
