De voorbereiding
En zo zitten we een week later rond koffietijd om tafel. De teambijeenkomst zal die middag zijn, de voorbereiding vindt dezelfde ochtend plaats. Een grote doos mogelijk te gebruiken materialen staat onder tafel, een laptop met alle werkvormen er bovenop. En als Jan ons een rondleiding door de school geeft en we even plaatsnemen in de lerarenkamer, komt de lange lijst met knelpunten tot leven. Een programma dat recht doet aan wat in de school al is gebeurd en aan de urgentie van de knelpunten, komt snel naar voren.
Open en dapper
Bij de eerste werkvorm buigen de teamleden zich over de vraag wat het opstellen van de knelpuntenlijst hen deze jaren heeft opgeleverd. Eerst bekijken ze het van een pessimistische kant, erna van een optimistische. Met als conclusie dat een eerste belangrijke stap is gezet, het team soms ook tot nieuwe afspraken komt, maar het niet lukt om de afspraken in de praktijk vast te houden. Een aanpak om écht tot andere gewoontes te komen zal intensief zijn.
De spiegel is voor veel teamleden heftig en er komen emotionele opmerkingen. “We hebben al zoveel werkdruk, en nou komt dit er ook nog weer bij”. “We hebben al zo vaak afgesproken hoe het anders kan, maar het gebeurt gewoon niet”. Toch kiest het team zelf aan het eind van de middag om een volgende stap te gaan zetten. Een aanpak waarbij ze nog vóór de zomer een eerste succes willen vieren. Een dappere keus, want waar de knelpunten al open zijn benoemd, zal nu ook steeds concreter worden wie wel of niet een bijdrage aan de oplossing gaat hebben.
En waar we dachten dat de snelle voorbereiding voor ons een sprong in het diepe was, bleek het vooral een sprong in diepgang.
